Bł. Zygmunt Szczęsny Feliński

Niezbędnym warunkiem kanonizacji jest potwierdzenie drugiego cudu po beatyfikacji. W przypadku bł. Zygmunta Felińskiego mamy do czynienia z nadzwyczajnym uzdrowieniem s. Stefanii Zelek ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, założonego przez kandydata na ołtarze. Zakonnica cierpiała na zanik szpiku kostnego. Jej stan był beznadziejny, zagrażający życiu. Kiedy siostra trafiła do kliniki hematologicznej, pod obserwację specjalistów, nastąpiła nagła poprawa jej stanu zdrowia.

Arcybiskup Zygmunt Szczęsny Feliński urodził się w 1822 roku na Wołyniu. Studiował matematykę w Moskwie, na Sorbonie i w Collège de France. Założył schronisko dla bezdomnych i sierot w Petersburgu. Znany jest również z upowszechnienia nabożeństwa majowego. Jako metropolita warszawski w czasie powstania styczniowego napisał list do cara Aleksandra II w obronie Kościoła i narodu.

Uwięziony przez cara, został zesłany do Jarosławia nad Wołgą, gdzie przebywał przez 20 lat. Po uwolnieniu nie miał prawa powrotu do Warszawy. Zmarł w Krakowie w 1895 roku. 25 lat później przeniesiono jego zwłoki do Warszawy i złożono w dolnym kościele Świętego Krzyża. W 1921 roku szczątki arcybiskupa trafiły do podziemi katedry warszawskiej.