W podstawie programowej z 2002 roku figuruje bowiem wybrana powieść (liceum) i wybrana nowela (gimnazjum) naszego Noblisty. Rozporządzenie ministerstwa z 2006 roku tylko ten wybór konkretyzuje.

Nie jest też jednak prawdą to, co pisze „Gazeta Wyborcza”, że to Giertych wycofał z listy lektur powieści Dostojewskiego czy Kafki, bo we wspomnianej podstawie też ich nie było (nauczyciele mogli wybrać dowolną powieść z XIX i XX wieku).

Niedobrze się dzieje, kiedy spór wokół lektur szkolnych staje się sporem politycznym. Alternatywa: Sienkiewicz – Gombrowicz jest fałszywa. Dlatego rację ma minister Ujazdowski, gdy twierdzi, że ideologiczna zawziętość jest wrogiem bogactwa, które powinno charakteryzować listę lektur szkolnych.