Igranie z ogniem

To nie jest typowy film o alkoholizmie, choć otwiera go mocna scena młodzieżowych (!) zawodów na czas, kto w biegu wypije więcej piwa. Zaczyna się więc od trzęsienia ziemi… ale potem jest raczej samo życie. Vinterberg opowiada o pustce, wypaleniu, samotności, pokusach, czyli o wszystkim, co do nałogowego picia prowadzi. Nie oglądamy studium upadku, destrukcji, przeciwnie, do ostatniej sceny alkohol nie przestaje być atrakcyjnym dodatkiem do życia. Jest jak ogień, z którym igranie sprawia przyjemność… do chwili oparzenia. I może taki sposób opowiadania o piciu jest bliższy prawdy. Mało kto bowiem odnajduje siebie we wstrząsających, delirycznych scenach z „Pętli” czy „Pod Mocnym Aniołem”. To przecież nie o nas…