Czujemy się osaczeni. Wroga rozpoznajemy przez jego ofiary. Nie chcemy do nich dołączyć. To doświadczenie nie jest w ludzkiej historii nowe. Przybierało już tyle razy postać niszczących pandemii. Za każdą zostają cmentarze. I strach, który na chwilę nas jednoczy. Potem wraca niepamięć.