Nieodparta jest potrzeba podzielenia się swoją opinią o drugim człowieku. Jakże piękne były czasy, gdy zaspokojenie tej potrzeby wymagało trochę zachodu, np wyjścia z domu, by się z kimś spotkać, zamówienia rozmowy międzymiastowej czy napisania listu. Ten czas dawał szansę na refleksję, przemyślenie czy doprecyzowanie, a już publikacja tekstu na papierze następowała zwykle po redakcji, korekcie, skrótach. W cyfrowej rzeczywistości każda myśl – także ta niedojrzała, niemądra – publikowana jest natychmiast i nieodwołalnie. Nawet jeśli autor, ochłonąwszy, usunie ją ze swego profilu, to najprawdopodobniej ktoś inny już zdążył ową „myśl” zachować. I – o zgrozo – udostępnić tysiącom odbiorców.