Wdzięczna pamięć

Wdzięczność przypomina, że nie jesteśmy bogami, że nie sami siebie stworzyliśmy – ale że jesteśmy, kim jesteśmy, dzięki innym.

Jesteśmy ludźmi dzięki pamięci. Ona tworzy naszą tożsamość. Ale pamięć mają też komputery, nawet lepszą od naszej. Nas wyróżnia pamięć, która przechowuje wdzięczność. Ona przypomina, że nie jesteśmy bogami, że nie sami siebie stworzyliśmy – ale że jesteśmy, kim jesteśmy, dzięki innym. Pół wieku temu słyszałem słowa piosenki: „Za trzydzieści parę lat,/ Jak dobrze pójdzie/ Piękny będzie stary świat,/ Wspaniali ludzie,/ Pełny dobrobyt,/ Nastrój świąteczny,/ Nasze pomniki staną w krąg/ Będzie przecież nowy rok –/ Rok dwutysięczny…”. Śpiewał Jan Pietrzak. Potem słyszałem tyle innych, poruszających moją wyobraźnię słów tego autora, w końcu usłyszałem i śpiewałem z milionami – tak jest, dosłownie z milionami – tę najważniejszą pieśń, którą śpiewało się na stojąco, jakby była hymnem: „Żeby Polska była Polską”.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.