Pasterz dusz, Chrystus, nie prowadzi owiec po to, by były przez całą wieczność jedynie owcami, ale daje zaszczytne powołanie, czyniąc nas królewskimi kapłanami swojego nieba. Dla Piotra, który pisał ten list, takie pojęcia jak kapłaństwo czy królewskość były najpiękniejszymi spośród wszystkich, które znał. Użył więc ich, by nakreślić cel powołania, którym Bóg w Chrystusie nas ubogacił.