Taka oto scena. W  kawiarence, przy małej czarnej i ciasteczku, siedzą trzy panie. Siwe włosy i lekko drżące głosy. Wiele chyba musiały widzieć, przeżyć... Ubrane schludnie, choć nieco retro, rozmawiają o sprawach bieżących, o jakiejś książce (nowość podobno) i o życiu. Wtrącają co chwilę jakieś wspominki. Widać, że lubią się i są sobie bliskie. I gdyby nie te bardzo „blond” włosy, pomyślałbyś: młódki. A jak się do siebie zwracają: „dziewczyny”! „Dziewczyny, idziemy razem za tydzień do kina”. „Dziewczyny, świat jest jednak piękny”. I śmiech perlisty. I jakaś nadzieja i radość. Dziewczyny na schwał.