W szkole Dobrego Pasterza

Aby tworzyć Kościół, trzeba zgodzić się na status „owieczki”. Z tym mamy problem, bo nasza pycha się broni. Cenimy sobie raczej wolność, prawo decydowania o sobie, niezależność, słuchanie swojego wnętrza, samorealizację. Jak to, ja mam być bezbronną owcą? Między owcą a pasterzem istnieje wyjątkowa więź. Nie ma tutaj równości, jest zależność. Pasterz jest kimś większym, silniejszym. To on się opiekuje, troszczy, prowadzi. Owca jest słaba, potrzebuje ochrony, pomocy, jest zdana na pasterza. Ale z drugiej strony pasterz potrzebuje owiec, aby mógł być pasterzem. Mimo że nie ma równości między pasterzem a owcą, są między nimi bliskość, zaufanie, przyjaźń. Jaka jest moja więź z Jezusem w Kościele? Czy godzę się na bycie owcą?

oceń artykuł