Dla dzieci ciekawych

Tomasz Rożek: Co młodym naukowcom daje start w takim konkursie?

Maria Mach: To ukoronowanie trwającej czasami kilka lat pracy. Potrzeba pasji i wytrwałości, by dotrwać do końca. Działalność naszego funduszu opiera się właśnie na wspieraniu młodych ludzi, którzy mają jakąś pasję. Mają ciekawość. Dajemy im też mobilizację, a to pomaga ciekawość przełożyć na wytrwałość. Krótko mówiąc, szukamy ludzi z pasją, którym chce się zrobić coś naukowego. To ważne, że naukowego, a nie szkolnego. To, co tutaj prezentowali, to była prawdziwa nauka.

Zgłaszają się do was młodzi ludzie z pomysłem, a Fundusz pomaga ten pomysł zrealizować. Czy przychodzą już z gotową pracą?

W tym konkretnym konkursie oczekujemy już prac. Ale w innym programie, realizowanym przez Fundusz na rzecz Dzieci, szukamy zdolnych dzieci z pasją, ze szczególnym uwzględnieniem tych, które mają słaby dostęp do uczelni czy ośrodków naukowych. Wspieramy ich do matury, przynajmniej formalnie. Oczywiście później bardzo staramy się podtrzymywać kontakty.

Kto może zgłosić się do Funduszu z prośbą o wsparcie?

W zasadzie każdy. My rocznie dostajemy około 1500 zgłoszeń od dzieci wybitnie zdolnych. Nie tylko od młodych naukowców, ale także muzyków i plastyków. Mamy pod opieką nawet grupę tancerzy baletowych. Ze zgłaszających się wybieramy około 500 młodych ludzi, głównie według kryteriów ich pasji i zaangażowania, i obejmujemy ich pomocą. Nie jest to jednak pomoc finansowa. My dajemy możliwość odbycia warsztatów, zajęć i konsultacji.

W ciągu roku organizujemy 19 specjalistycznych warsztatów badawczych i dwa duże obozy ogólnorozwojowe. W największym z nich bierze udział ponad 170 uczestników i 60 wykładowców akademickich. Z tych wykładowców ponad połowa to dawni wychowankowie Funduszu. W tych wszystkich wydarzeniach nasi podopieczni mogą brać udział bezpłatnie. Organizujemy także indywidualne staże badawcze. Trwają dwa tygodnie, czasami miesiąc. Jedna z tegorocznych prac, ta dotycząca wykorzystania telefonu albo aparatu fotograficznego jako detektora promieniowania, powstała właśnie po takim stażu. Pomysł był tych młodych ludzi, ale bez możliwości pracy w instytucie naukowym nic by z niego nie wyszło.

Od jakiego wieku obejmujecie dzieci wsparciem?

Najmłodsze mają 9–10 lat.

Czy to dzieci, które w wieku 10 lat potrafią wygłosić wykład na temat ogólnej teorii względności?

Takie też się zdarzają. I ja się cieszę, że do nas trafiają, bo my staramy się je oswoić także od takiej strony społecznej. Myślę, że jedną z większych zalet programu wsparcia dzieci wybitnie zdolnych jest to, że my tu nie wychowujemy fizyków, matematyków czy informatyków, tylko ludzi. Dajemy im także odetchnąć. Nie mówimy, że są niezwykli i genialni, a często zdolne dzieci są poddawane takiej presji. U nas wszyscy są mniej więcej tacy sami, zwykli.