W tle słyszymy niezwykle piękne muzycznie oraz bogate w treści polskie kolędy, będące fenomenalnym zapisem sposobu myślenia ludzi wierzących w boskość malutkiego Jezusa. Jest w naszych kolędach wiele „socjologicznych” myśli, stanowiących swoistą polemikę zwykłych ludzi z każdym, nie tylko z dzisiejszym, mainstreamowym światem. Jak w kolędzie z XVIII wieku, autorstwa F. Karpińskiego, wciąż chętnie i licznie śpiewanej w całej Polsce: „śmiertelny Król nad wiekami, (…) dzieląc z nim (tj. ludem) trudy i znoje, niemało cierpiał, niemało, żeśmy byli winni sami, (…) a Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami, (…) Ubodzy, was to spotkało, witać Go przed bogaczami, (…) Króle widziani cisną się między prostotą, (…) mirrę, kadzidło i złoto, Bóstwo to razem zmieszało z wieśniaczymi ofiarami…”.