Ta dojrzewała bardzo powoli i z oporami. Przeszkód było wiele. Między innymi kananejskie wierzenia o wracającym do życia bożku Baalu. By nie stawać się bałwochwalcami, czczącymi tego boga, Izraelici woleli odkładać na bok przemyślenia o jakości życia po śmierci. Poprzestawali na mówieniu o Szeolu, krainie „cienia śmierci”, miejscu przebywania zmarłych, bez rozstrzygania o szczęściu dla sprawiedliwych i karze dla grzeszników. Decydująca zmiana przyszła w okresie syryjskiego prześladowania wyznawców Boga Izraela w II w. przed Chr., za panowania króla Antiocha IV Epifanesa. Wtedy po raz pierwszy Izraelici oddawali życie za wiarę. Wtedy też pytano: „Nasi bracia oddali życie za Boga Jahwe. Czy za to otrzymują nagrodę po śmierci? Czy ich los będzie tam inny niż ich zmarłych prześladowców?”.