Meteoryt gigant

Trudno powiedzieć, jakiej wielkości był meteor, który rozpadł się nad Poznaniem. Ważył przynajmniej 1500 kg, a być może wielokrotnie więcej. Pewni możemy być tego, że rozpadł się na części jeszcze w atmosferze. Gdy uderzył, nie spowodował powstania jednego dużego krateru, tylko wiele mniejszych. Przez tysiące lat te mniejsze „zaniknęły”, pozostały tylko te największe.

Meteoryty w rezerwacie

W 1976 r. w północnej części Poznania utworzono przyrodniczo-astronomiczny rezerwat Morasko. Na powierzchni prawie 55 ha, w lesie grabowo-dębowym znajduje się 7 kraterów, z których największy ma 60 m średnicy i 11 m głębokości. Rezerwat Morasko jest położony na stokach Góry Moraskiej i jest miejscem największego spadku deszczu meteorytów żelaznych w Europie. Na świecie miejsc, gdzie jednocześnie obok siebie występują meteoryty i kratery uderzeniowe, spowodowane przez ich upadek, jest zaledwie kilkanaście. Od początku XX w. w okolicy znajdowano mniejsze i większe kawałki materii kosmicznej. Podobno pierwszy kawałek meteorytu został znaleziony w 1914 r. przez budowniczych umocnień wojskowych, znajdujących się w okolicy. Kosmiczna skała miała 78 kg. Choć w przypadku meteorytu Morasko powiedzenie „skała” nie jest najszczęśliwsze. Morasko jest tzw. gruboziarnistym oktaedrytem typu IAB, a tego typu meteoryty w 93 proc. składają się z żelaza, a w 6 proc. z niklu. Zawierają też niewielkie ilości krzemianów, które nie występują na Ziemi (to jeden z dowodów na to, że obiekt ma pochodzenie kosmiczne). W późniejszych latach znajdowano kolejne fragmenty obiektu, który rozpadł się w atmosferze. W 2006 r. znaleziono kawał o masie aż 164 kg, ale prawdziwa „bomba” wybuchła w październiku 2012 roku.

Dwoje poszukiwaczy na głębokości ponad 2 m znalazło meteoryt o wadze około 300 kg. To największy okaz materii kosmicznej, znaleziony nie tylko na terenie Rezerwatu Meteoryt Morasko, ale w ogóle w Polsce, a być może nawet w całej centralnej Europie.