Przychodzi czas, że grzechu ma się serdecznie dość. Bo serce człowieka jest niespokojne, dopóki nie spocznie w Bogu, o czym wiedział już św. Augustyn. Zwłaszcza dla ludzi, którzy zakosztowawszy bliskości z Bogiem, potem od Niego odeszli, pokarm świata staje się coraz bardziej niestrawny. I wtedy szuka się ratunku, by odzyskać zdrowie duszy, a często i ciała, by odzyskać nadzieję, która w życiu grzesznym skarykaturowała się i skarlała. Ale nie zawsze jest łatwo tak od razu trafić na Chrystusa. I oto zadanie dla wiernych chrześcijan. Poszukujący drogi powrotu muszą zobaczyć Chrystusa w Jego wyznawcach. Jeśli mdłe świadectwo Ludu Bożego nie sprzyja odzyskaniu wiary, często rezygnują z prób powrotu i pogrążają się w ostatecznej rozpaczy. Z czyjej winy?