Ten fragment Księgi Przysłów odegrał w dziejach teologicznej refleksji rolę niezwykłą i wyjątkową.
Dla pisarzy kościelnych starożytności był kluczem analiz i argumentacji oraz biblijną podporą dowodzenia boskości Jezusa Chrystusa. Obok tego stał się także fundamentem odpowiedzi na pytanie, kim w Bożym planie zbawienia jest Maryja, Matka Bożego Syna. Ona, prosta dziewczyna z Nazaretu, kto wie, czy potrafiąca czytać i pisać, daleka od religijnych szkół swej epoki, bo te swe centrum miały w Jerozolimie, głębią swej dziewczęcej wiary i mądrości powiedziała Bogu „tak”. W ten sposób stała się wzorem i modelem pokazującym, że zalety serca i wewnętrznej prawości ducha stają przed zimną intelektualną oceną.
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.