Między dwoma biegunami – okazałym gmachem parlamentu i stacją Victoria, na którą przybywają imigranci z całego świata, by szukać szczęścia na ulicach Londynu – stoi zaskakująca, neobizantyjska budowla. To katedra westminsterska.
Najbliższe otoczenie świątyni również prezentuje się kontrastowo. Z jednej strony nowoczesne szklane biurowce, do których wejść strzegą eleganccy ochroniarze, z drugiej – bezdomni leżący na chodniku. Jeden z nich zdjął buty i ułożył się tak, jakby spoczywał na wygodnym posłaniu. Macha do nas przyjaźnie, gdy Heniek próbuje zrobić mu zdjęcie. W słoneczny dzień na schodach katedry pod wezwaniem Przenajświętszej Krwi przysiadają zmęczeni turyści. Śmieją się, palą papierosy, rozmawiają. Dopiero gdy przekracza się próg świątyni, czuje się wyraźną granicę między sacrum a profanum. Uderza nas pełna grozy, majestatyczna muzyka organowa. Bas brzmi tak potężnie, że aż zatyka uszy. Pasuje do tego ogromnego, surowego wnętrza. Tylko dolna część świątyni ozdobiona jest marmurami i mozaikami. Sklepienie stanowi mocno okopcona, wiekowa cegła. Tam również mają pojawić się kiedyś mozaiki. Tyle że dekoracja poszczególnych kaplic powstawała w różnych latach i trudno znaleźć kogoś, kto połączy to w jedną całość. Dzieło Johna Francisa Bentleya z 1903 r. pozostaje więc niedokończone.
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
Kierownik działu „Kultura”
Doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa. Przez cztery lata pracował jako nauczyciel języka polskiego, w „Gościu” jest od 2004 roku. Poeta, autor pięciu tomów wierszy. Dwa ostatnie były nominowane do Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego, a „Jak daleko” został dodatkowo uhonorowany Orfeuszem Czytelników. Laureat Nagrody Fundacji im. ks. Janusza St. Pasierba, stypendysta Fundacji Grazella im. Anny Siemieńskiej. Tłumaczony na język hiszpański, francuski, serbski, chorwacki, czarnogórski, czeski i słoweński. W latach 2008-2016 prowadził dział poetycki w magazynie „44/ Czterdzieści i Cztery”. Wraz z zespołem Dobre Ludzie nagrał płyty: Łagodne przejście (2015) i Dalej (2019). Jest też pomysłodawcą i współautorem zbioru reportaży z Ameryki Południowej „Kościół na końcu świata” oraz autorem wywiadu rzeki z Natalią Niemen „Niebo będzie później”. Jego wiersze i teksty śpiewają m.in. Natalia Niemen i Stanisław Soyka.
Kontakt:
szymon.babuchowski@gosc.pl
Więcej artykułów Szymona Babuchowskiego