Dostrzegł je u żyjących w odosobnieniu Ewagriusz z Pontu. Mistrz chrześcijańskiej literatury duchowej nazwał tę chorobę mnichów acedią (po grecku akedia to „niestaranie się”, „obojętność”). Tego terminu nie ma w Nowym Testamencie. Jednak obecność innego czasownika, oznaczającego dopuszczanie się niedbalstwa i popadanie w rezygnację, dowodzi, że znużenie ducha trapiło także pierwszych chrześcijan.