Czyja prawda najprawdziwsza?

Uświęć ich w prawdzie, jedynej prawdzie – przyznajmy, jakże anachronicznie to dzisiaj brzmi! Żyjemy wszak w epoce, w której powiada się, bądź że prawd jest wiele (w skrajnej postaci – że każdy człowiek ma swoją prawdę) i wszystkie one są równoprawne, równowartościowe; bądź też przypisuje się dzisiaj prawdzie, jeśli ta nie godzi się być jedną z wielu, najgorsze cechy, z fundamentalizmem na czele. Ty wiesz swoje, ja wiem swoje – to współczesny potoczny, kolokwialny odpowiednik wyrafinowanych sofistycznych refleksji na temat prawdy. Czyż to nie zadziwiające, jak wiele wysiłku, ba, determinacji wkłada się, by wyrugować prawdę z życia człowieka, by mu prawdę obrzydzić? By pokazać, że upieranie się przy niej tylko przeszkadza wygodnemu życiu? Także w tym sensie Chrystusowe „uświęcenie w prawdzie” to znak sprzeciwu wobec świata.