Najnowsze [Wydania]
-
GN 38/2025 Dokument:(9425048,Prawdy nie znajdziesz w świecie)
-
GN 37/2025 Dokument:(9415138,Czy ból trzeba kochać?)
-
GN 36/2025 Dokument:(9406888,Szczęście w nieszczęściu)
-
Historia Kościoła (11) 05/2025 Dokument:(9398688,„Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Wyjście przed szereg czy uzdrawianie pamięci?)
-
GN 35/2025 Dokument:(9399234,Nieznajomość prawdy szkodzi )
Znaleziono 18041 wyników
Podpalony i ścięty krzyż leżał na ziemi. Już niedługo wróci na rozstaje dróg, by świadczyć o Bożej miłości
W kościele stoi duży krzyż. Niedawno leżał na ziemi, jakby świat chciał zakończyć jego historię, by ludzie zapomnieli o tym rozstaju dróg, gdzie górował nad otaczającymi go trawami. By już więcej nie zatrzymywali się na jedno „Zdrowaś Maryjo”, nie prosili, nie dziękowali, nie wznosili oczu na wiszącego Jezusa, który ze spuszczoną głową szeptał jedne z ostatnich słów: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”.
Feniks z popiołu, popiół z feniksa…
Jest coś niezwykle głębokiego w tradycji Kościoła, która czterdziestodniowy czas Wielkiego Postu rozpoczyna w środę posypaniem głów popiołem pozyskanym ze spalenia palemek z celebracji Niedzieli Męki Pańskiej. W ten sposób Wielki Post palmami się zaczyna i palmami kończy. Trzymając dumnie zieloną i kwitnącą palmę na koniec wielkopostnej drogi, dobrze będzie równocześnie pamiętać, że za rok będzie ona nam służyć za popiół, by znowu rozpocząć drogę pokuty.
