Najnowsze Wydania
-
GN 46/2025 Dokument:(9491720,Błogosławieni ubodzy)
-
GN 45/2025 Dokument:(9483911,Nie do opowiedzenia)
-
GN 44/2025 Dokument:(9477129,O szarej godzinie)
-
Historia Kościoła (12) 06/2025 Dokument:(9471760,Sobór sprawił, że ludzie znowu zaczęli mieć pytania do Kościoła. Edytorial nowego wydania)
-
GN 43/2025 Dokument:(9469044,Rodzina – sens i stabilność)
Wyszukano wyników: 378
Trzy filary
Życie duchowe ma swoje filary – pewne, nienaruszalne, niepowątpiewalne. To coś więcej niż pobożne praktyki, choć oczywiście i do tego można je sprowadzić. Są raczej potwierdzonym przez autorytet Kościoła uprzywilejowanym sposobem spotkania z Bogiem, dzięki któremu w szczególny sposób możemy doświadczać Jego obecności. Gdybyśmy się tylko solidnie, z wiarą na nich wsparli, moglibyśmy spokojnie przetrwać każdą burzę w Kościele. A jednak napierające na nas z różnych stron eklezjalne kryzysy właśnie to doświadczenie Bożej obecności uszkadzają w nas najbardziej.
Tu nie chodzi o pocieszanie
Nie wiem dlaczego z wszystkich możliwych tłumaczeń imienia, którym nazwał Go Jezus, najczęściej wybieramy właśnie to. Może dlatego, że od momentu Wniebowstąpienia żyjemy wciąż w jakimś poczuciu straty: nie ma z nami naszego Pana, więc w zamian otrzymujemy Pocieszyciela, który ma nam Go zastąpić. W takim myśleniu kryje się jednak podwójny błąd. Po pierwsze – że po Wniebowstąpieniu Jezus jest jakby mniej obecny; że stał się odległy, niepochwytny, niedostępny, przebywając bardziej z Ojcem, niż z nami. Po drugie – że Duch Święty ma nas pocieszać po tej stracie.
Katohejterzy
Skala tego zjawiska jest zatrważająca. Owszem, z perspektywy całokształtu procesów społecznych stanowi ono po prostu integralną częścią narastającej fali internetowego chamstwa, zakamuflowanego okrucieństwa i przemocy psychicznej, z którymi świat wirtualny nie potrafi sobie poradzić. Zjawisko hejtu jest przecież powszechne – niezależnie od wieku, koloru skóry, poglądów czy miejsca zamieszkania. Jednak z chrześcijańskiej perspektywy jest ono tym bardziej dramatyczne, że biorą w nim aktywny udział także ci, którzy zaliczają się do uczniów Chrystusa. Trudno o większe antyświadectwo i rozdźwięk między wyznawaną wiarą a prozą życia.
Pluszowy miś i kara Boża
Tu nie chodzi o robienie z Boga pluszowego misia. Rzecz dotyczy sprawy o wiele poważniejszej – tego, czy Bóg dla wyższych celów może czynić coś, co stoi w najgłębszej sprzeczności z Jego naturą; zadawać ból i powodować cierpienie. Dramatyczne pytanie o Bożą karę musi wywoływać emocje, bo stawia nas wobec fundamentalnego pytania o to, kim naprawdę jest nasz Stwórca.
Chrześcijaństwo okołowyborcze
To niemal nieprawdopodobne, jak bardzo nieracjonalne i nieewangeliczne postawy może z nas wydobyć kampania wyborcza. Nie chodzi przy tym wyłącznie o jakiś dziwny stan umysłu, który zwolennikom szeroko rozumianej opozycji każe z uporem godnym lepszej sprawy wypierać ze świadomości gigantyczne nadużycia obciążające poprzednie ekipy rządzące, a zwolennikom tej obecnej – w imię szczytnego celu usprawiedliwiać wszelkie, nawet szkodliwe i niegodne posunięcia. Nie chodzi także o łatwowierność, naiwność i hurraoptymizm w ocenie potencjału kandydata, za którym się staje. Faktycznym problemem jest to, że w okołowyborczym kotle wielu najzwyczajniej gubi chrześcijański sposób podejścia do rzeczywistości społeczno-politycznej. A ten sposób, wbrew pozorom, jest jasno określony.
Na naszych oczach wykrwawia się Kościół w Libanie
Ten wybuch z potężną siłą przelał czarę goryczy, która przez ostatnie miesiące zdołała wypełnić się po brzegi bólem, bezradnością, poczuciem krzywdy i poniżenia. Dziś oczy całego świata zwrócone są na Bejrut w olbrzymiej części zdewastowany potężną eksplozją, która wczoraj, późnym popołudniem, wstrząsnęła dzielnicą portową tego miasta. Jest nadzieja, że te same oczy otworzą się przy okazji na inny, nie mniej poważny dramat, który od wielu miesięcy rozgrywa się w ziemi św. Szarbela.
Co by było gdyby, czyli rzecz o decyzji Franciszka
A co, gdybyśmy dziś, jakimś cudem, dowiedzieli się rzeczy zgoła przeciwnej, a mianowicie się, że decyzja papieża Franciszka wyrażona w dokumencie „Traditionis Custodes” jest zupełnie inna? Że oto radykalnie ograniczono sprawowanie w parafiach nowego obrzędu Mszy Świętej i że odtąd, przychodząc na Eucharystię do mojego kościoła, będę w niedziele i dni powszednie uczestniczył w niej według tak zwanego rytu trydenckiego?
