Wiara przeczuwana

Lb 24, 2-7. 15-17a

Widzę go, lecz jeszcze nie teraz, dostrzegam go, ale nie z bliska: Wschodzi Gwiazda z Jakuba, a z Izraela podnosi się berło (Lb 24, 17)

Balaam był prorokiem Mezopotamii. Król poprosił go, by przeklął Izraelitów, gdy ci szli przez pustynię. Tymczasem zamiast przekleństwa, Balaam błogosławi Izraelowi. Poganin był tak otwarty na działanie Bożego ducha, że – widząc „Izraela rozłożonego obozem według swoich pokoleń” - zaczął wychwalać Wszechmogącego i Jego lud: „Jakubie, jakże piękne są twoje namioty, mieszkania twoje, Izraelu (…)”.

Pogański prorok otrzymuje natchnienie od Jedynego Boga. Pogański prorok sam w końcu przyznaje, że ma przeczucie nadchodzącego Pana: „Widzę go, lecz jeszcze nie teraz, dostrzegam go, ale nie z bliska (…).

Zamiast uznawać kogoś za dalekiego od „prawdziwej wiary”, lepiej zamilknąć i pozwolić Bogu działać w życiu tych, których my o otwarcie na Bożego ducha nie podejrzewamy. Naszym zadaniem jest tylko rozłożyć się „obozem według swoich pokoleń”, to znaczy stawać się żywym świadectwem Bożego porządku dla tych, którzy przeczuwają go, ale jeszcze nie widzą.

oceń artykuł