Ojciec wielu klasztorów

Teodozy urodził się ok. roku 424 w Mogariassos w Kapadocji. Tęsknił za życiem bogobojnym, dlatego opuścił rodzinne strony i udał się do Syrii, gdzie spotkał św. Symeona Słupnika. 
Odwiedził też miejsca związane z działalnością i Męką Chrystusa. Osiadł jako pustelnik w jaskini położonej na szlaku z Jerozolimy do Betlejem.

W niedługim czasie zaczęli gromadzić się przy nim uczniowie. Mieszkaniami dla mnichów stały się okoliczne pieczary. Teodozy wybudował w pobliżu nich domy dla pielgrzymów, a także warsztaty, by mnisi mieli zajęcie. W ten oto sposób powstało miasteczko mnichów, które z czasem bardzo się rozrosło. 

W 494 roku patriarcha Jerozolimy, Salustiusz, powierzył Teodozemu opiekę nad wszystkimi eremami Ziemi Świętej. 

W tym czasie zaczęła szerzyć się herezja monofizytów. Twierdzili, że Pan Jezus miał tylko jedną naturę - Boską. Sobór powszechny, który zwołał papież św. Leon I Wielki do Chalcedonu w 451 roku, potępił błędy monofizytów. Jednak mieli oni sprzymierzeńca w cesarzu Anastazym, który rozpoczął prześladowanie wyznawców prawowiernej wiary. Ofiarą prześladowań padł patriarcha Konstantynopola, Eliasz. Anastazy chciał dla nowej herezji pozyskać także klasztory palestyńskie. Przeciwstawił się temu Teodozy, który jako 90-letni starzec osobiście obchodził wszystkie klasztory i przestrzegał je przed nową herezją, a także zachęcał do wierności orzeczeniom soboru. Został za to skazany na wygnanie, jednak po śmierci cesarza Teodozy wrócił do swoich synów duchownych. Zmarł w wieku 105 lat.

Jego ciało pochowano w grocie Trzech Króli, gdzie według podania Święta Rodzina miała ich przyjąć. 

Teodozy otrzymał tytuł i przydomek  "ojca wielu klasztorów".