On sam dźwigać będzie

Mnie ogarniała irytacja, a mój przyjaciel kapłan rzekł spokojnie do podminowanego cameriere: „Synu, idź się wyspowiadać. Zobaczysz, jak ci ulży”. Chłopak zaniemówił. Przeszła mu ochota na zgrywanie się. Jednym z najjaskrawszych przejawów kryzysu wiary w zachodnim świecie są puste konfesjonały. Nie zapomnę, jak służąc jako ksiądz w jednym z weneckich kościołów podczas niedzielnych liturgii, ubrałem się w albę i poszedłem do konfesjonału. Nikt nie przyszedł po rozgrzeszenie, choć ludzie z zainteresowaniem zaglądali do mebla z drzwiczkami, jakby chcieli zagadnąć: a co ty tu robisz? Gdy wyszedłem, paradowałem z brudnym siedzeniem. Nie zauważyłem grubej warstwy kurzu wewnątrz. Ksiądz z Holandii śmiał się: „Masz szczęście, że nie natrafiłeś w środku na wiadra i mopy. U nas od dawna konfesjonały służą do przechowywania sprzętu do sprzątania”. Zanikło poczucie grzechu: wszyscy jesteśmy dobrzy, sami się zbawiamy. Trochę diety, lifting, regularne bieganie, niemęczące relacje, satysfakcjonująca praca, dobra polisa, znajomy lekarz, regularnie mierzone ciśnienie i… grunt to umrzeć zdrowo.