Wielki płacz w muzeum

Piękniejące kościoły naszej diecezji są wyrazem nie tylko materialnej troski o zabytki architektury sakralnej, ale wiary tych, którzy je ratują. Niezwykłe nagromadzenie dzieł sztuki znajduje się w Muzeum Diecezjalnym. I choć do opactwa pobenedyktyńskiego w Płocku czy starego gmachu muzeum przy katedrze raczej nikt nie idzie z różańcem w ręku, to jednak nikt nie jest w stanie też powiedzieć, co może się dziać w głowie i sercu oglądającego drobińskie Piety, Chrystusa frasobliwego czy Arabską Madonnę. 
Zaglądamy do księgi pamiątkowej muzeum i natrafiamy na niektóre wpisy zwiedzających. Dla przykładu: „bogate zbiory muzeum i ich zwiedzanie to wielki pokarm dla duszy”, „dziękuję za chwile zadumy”, „to cieszy oczy i serce oraz umacnia wiarę” – napisali turyści z Warszawy, „wychodzimy ubogaceni duchowo” – goście z Poznania czy: „Tu ogarnia pokora wobec dzieła rąk mistrzów, szept historii i pokora słabej wiary, ściśle związanej z humanizmem”.