Wierność i służba

Uroczystość odbyła się 8 września w kościele św. Józefa Robotnika w Taciszowie. W tej niewielkiej miejscowości, niedaleko Kleszczowa i Pławniowic, ma siedzibę nowicjat Zakonu Posługujących Chorym, nazywanego kamilianami, od imienia założyciela św. Kamila de Lellis, żyjącego w Italii na przełomie XVI i XVII wieku. Śluby wieczyste życia w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie oraz służby chorym, nawet z narażeniem życia, na ręce prowincjała złożył Wojciech Mojecki, pochodzący z parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Mójczy-Zagórzu koło Kielc. Swoją pierwszą profesję na okres roku złożyli Piotr Karaś z parafii św. Jadwigi Śląskiej w Tychach i Olgierd Staniczek z parafii św. Antoniego w Syryni koło Wodzisławia Śląskiego. Oprócz nich czterech zakonników odnawiało śluby czasowe. W homilii o. Arkadiusz Nowak mówił o wierności i służbie, dwóch, mocno ze sobą związanych wartościach, ważnych w życiu zakonnym. Podkreślił, że wierność może przyjmować różne formy. Jest nią stała osobista łączność z Panem Bogiem, która wyraża się przez osobistą modlitwę, więź, poprzez przyjmowanie sakramentów i wierność Jego zasadom. Natomiast służba w praktyce życia kamiliańskiego to czynienie dobra, szczególnie ukierunkowanego na osobę chorą. – Człowiek pomaga w trzech obszarach: jest to pomoc duchowa, emocjonalna i fizyczna. Ci, którym mamy służyć, osoby chore, oczekują od nas być może tylko jednego z tych trzech rodzajów pomocy, a być może wszystkich trzech. Najważniejsza, ale też stosunkowo najłatwiejsza w praktyce zakonnej osoby konsekrowanej jest pomoc duchowa. Bo ona oznacza gorliwą, szczerą, żarliwą modlitwę w intencji człowieka chorego – mówił o. Arkadiusz Nowak. Do polskiej prowincji kamilianów należy około 80 zakonników, nowicjat w tym roku rozpoczyna pięciu mężczyzn. Nowicjat kamiliański jest jedynym nowicjatem na terenie diecezji gliwickiej.

oceń artykuł