Ojciec Julian Różycki, dominikanin, wspominał szczególną łaskę, otrzymaną podczas październikowego nabożeństwa różańcowego. To było wiele lat temu, gdy chodził do szóstej klasy podstawówki. „Mimo wykopek ziemniaków i wielkiej pracy jesiennej przed zimą z radością biegłem na wieczorny Różaniec w kościele” – opowiadał w świadectwie opublikowanym na stronie wiara.pl.


Tego wieczoru klęczał z innymi ministrantami po lewej stronie ołtarza, przed wystawionym w monstrancji Najświętszym Sakramentem. O Jezusie mówiła mu mama, a na religii nauczono go, że w konsekrowanej Hostii jest obecny Chrystus, ale to była wiedza teoretyczna, prawda nauczona i zapamiętana. Wtedy zdarzyło się coś niezwykłego. „Nagle jakby z Hostii wyszły promienie światła i przeniknęła mnie Żywa Obecność i to tak mocno, że nie śmiałem nawet oczu podnieść na Hostię. Cały byłem przeniknięty tą Obecnością, a zarazem miłością przedziwną Pana, Brata i Przyjaciela. To, co usiłowała mi bezskutecznie przekazać moja mamusia, ukazała mi Matka Różańca świętego. Od tamtego czasu Hostia jest dla mnie zawsze Żywą Obecnością” – zaświadczył zakonnik. Zastrzegł, że nie oznacza to, iż zawsze ma takie odczucie Eucharystii. „Tamten moment był tylko raz i teraz też muszę ciągle ponawiać w sobie wysiłek wiary w Ukrytą Obecność, ale tamta łaska niewątpliwie tę wiarę umacnia, a każdorazowe odmawianie Różańca przed Tabernakulum jest odnawianiem żywej więzi z Bogiem Ukrytym” – podkreślił. Różaniec pozostał w jego życiu. „A potem Pani Różańca uśmiechnęła się i zaprosiła do Różańcowego Zakonu” – zaświadczył.