To jedna z nielicznych postaci Nowego Testamentu, o których wspominają niechrześcijańskie źródła pozabiblijne. Historyk żydowski Józef Flawiusz opisuje Jana jako człowieka zacnego, który wzywał Judejczyków do wypełniania Bożej woli i do zanurzania się w wodach Jordanu na znak wewnętrznego oczyszczenia się z grzechów. Ponieważ nikt wcześniej nie chrzcił ludzi, ukuto wyjątkowy dla Jana tytuł ‒ Chrzciciel.