Skutek zaspokajania tego pragnienia jest jednak odwrotny niż w przypadku słodkiego napoju – jest nim życie w zdrowiu, stąd raczej należy Pismo Święte nazywać źródłem wody żywej. Albo ojczyzną, jak to zrobił Brandstaetter, miejscem, w którym żyjąc, jest się naprawdę sobą. „Wszystko jest w Tobie,/ Cokolwiek przeżyłem./ Wszystko jest w Tobie,/ Cokolwiek kochałem.// Wszystko.// Cały żywot własny/ Człowieka, Żyjącego w nawiedzonym przez szatana/ Wieku” – dreszcz przechodzi, kiedy czyta się te słowa. Poeta dodaje, że właśnie na Biblii uczył się żyć, czytać, pisać, myśleć. Uczył się prawdy, proszenia o odpuszczenie grzechów, kochania… Jakiż to byłby świat, jakiż to byłby wiek, jaka to byłaby historia, gdyby słowo Boże było nauczycielem życia w powszechnej szkole naszej codzienności!

Oddajemy do rąk szanownych Czytelników kolejny numer „Gościa Extra”, stanowiący niejako dopełnienie poprzedniego. Tym razem jest poświęcony Nowemu Testamentowi. Zgodnie z tym, co napisano w dokumentach Soboru Watykańskiego II, „tajemnice Boże” zostają opowiedziane ustami Jezusa i Jego uczniów. A właściwie nie tylko ustami, ale całym Nim: „Skoro zaś już wielokrotnie i wielu sposobami Bóg mówił przez Proroków, »na koniec w tych czasach przemówił do nas przez Syna« (por. Hbr 1,1-2). Zesłał bowiem Syna swego, czyli Słowo odwieczne, oświecającego wszystkich ludzi, by zamieszkał wśród ludzi i opowiedział im tajemnice Boże (por. J 1,1-18). Jezus Chrystus więc, Słowo Wcielone, »człowiek do ludzi« posłany, »głosi słowa Boże« (por. J 3,34) i dopełnia dzieła zbawienia, które Ojciec powierzył Mu do wykonania (por. J 5,36; 17,4)”, piszą ojcowie soborowi, konkludując: „Dlatego Ten, którego gdy ktoś widzi, widzi też i Ojca (por. J 14,9), przez całą swoją obecność i okazanie się przez słowa i czyny, przez znaki i cuda, zwłaszcza zaś przez śmierć swoją i pełne chwały zmartwychwstanie, a wreszcie przez zesłanie Ducha prawdy, objawienie doprowadził do końca i do doskonałości oraz świadectwem Bożym potwierdza, że Bóg jest z nami, by nas z mroków grzechu i śmierci wybawić i wskrzesić do życia wiecznego”. Wniosek jest ten sam: o życie chodzi. Wieczne życie, do którego jest tylko jedna Brama. Nazywa się Jezus.

Cieszę się, że kolejne wydanie „Gościa Extra” dopełnia niejako narracji zapoczątkowanej numerem o Starym Testamencie. Znajdzie w nim Czytelnik nie tylko kompendium informacji o nowotestamentalnych księgach, ale i wiele inspiracji do tego, by zawartymi w nich treściami żyć, a przede wszystkim, by te księgi przeczytać, pierwszy albo kolejny raz. Z miłością, głodem prawdy, pasją i… przede wszystkim pewnością, że słowo ma moc przemieniać życie w każdym jego aspekcie. Brandstaetter kończy swój poemat następująco: „Już ma się ku zachodowi,/ Z lipy przed moim domem opadają liście./ Ludzie z mojego życia bezpowrotnie odchodzą,/ Grobów jest więcej niż żywych przyjaciół,/ Nawet spłowiał atrament na matczynych listach,/ Pisanych do mnie nocą z dzielnicy pogromu.// A ja siedzę nad Tobą,/ Biblio,/ I uczę się śmierci.// Może tego jednego w końcu się nauczę”. Co tu dużo mówić… nie wiem, czy kiedykolwiek powstała lepsza medytacja nad Biblią, głębsza, trafniejsza, bardziej poruszająca. Wiem jednak, że nigdy na tej ziemi nie powstały teksty solidniej przygotowujące uczniów w tejże powszechnej szkole codzienności do ostatecznego egzaminu. Życzę wszystkim dobrej lektury i – na tym egzaminie – samych celujących ocen!