Zgoda Maryi staje się wzorem przyjęcia woli Boga

Łk 1,26-38 

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.

Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”.

Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.

Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”.

Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”

Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”.

Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od Niej anioł.

Bądź pozdrowiona, pełna łaski… Łk 1,28

Dziś objawia się tajemnica zgody na Boże działanie, które przekracza ludzkie plany. Maryja uczy, że prawdziwa wiara nie polega na pełnym zrozumieniu, lecz na zaufaniu Temu, który obdarza łaską i powołaniem. Jej postawa odsłania istotę posłuszeństwa: to oddanie Bogu własnych lęków, pytań i ograniczeń, aby On mógł rozpocząć w człowieku nowe życie. Dzisiejsze słowo przypomina, że łaska nie usuwa niepewności, ale ją przenika, prowadząc do wewnętrznej wolności. Zgoda Maryi staje się wzorem przyjęcia woli Boga – cichego „tak”, które otwiera drogę temu, co niewyobrażalne. Właśnie tam rodzi się prawdziwa nadzieja.

oceń artykuł