Pokazywała drogę do paschalnego światła jako mężatka, matka, wdowa i założycielka zgromadzenia.
Ciebie, Święty, dały Kęty” – czytam u stóp Beskidów o kanonizowanym Janie Kantym, profesorze Akademii Krakowskiej. – W herbie miasta znajdują się trzy orle jaja. Legenda głosi, że wyjdą stąd trzy postaci świętych. Liderem jest oczywiście Jan Kanty – uśmiechają się zza krat klasztoru klarysek siostry Bonawentura i Rafaela. – A dwie pozostałe osoby? Czy to matka Łempicka, klaryska nazwana „Damą Krzyża”? A może Celina Borzęcka, która z córką Jadwigą założyła zgromadzenie zmartwychwstanek?
Celina Rozalia Chludzińska--Borzęcka przyszła na świat 29 października 1833 r. w rodzinie ziemiańskiej w Antowilu na terenie dzisiejszej Białorusi. Jako nastolatka pragnęła wstąpić do wileńskiego klasztoru wizytek, ale posłuszna woli rodziców wyszła za mąż za Józefa Borzęckiego. Mieli czworo dzieci, z których dwoje wcześnie zmarło. Celina za wspieranie powstańców styczniowych na pewien czas znalazła się w carskim więzieniu w Grodnie.
Po śmierci męża (dotknięty paraliżem stracił władzę w nogach) zamieszkała z córkami w Rzymie. Tam powróciła do niej myśl o życiu zakonnym. Po spotkaniu generała zmartwychwstańców, ks. Piotra Semenenki, wraz z córką postanowiła założyć żeńską gałąź zgromadzenia. Tak opisała przeżycie, jakiego doświadczyła w kościele św. Klaudiusza: „Widziałam wyraźnie przesuwające się zakonnice w czarnych sukniach, ze sznurami i długimi welonami. Sama sobie powiedziałam: zmartwychwstanki!”.
– Nie jest łatwo rozpoczynać nowe życie, gdy ma się 58 lat, jednak kiedy człowiek jest zjednoczony z Chrystusem, to nie ma nic niemożliwego – podkreślił 27 października 2007 roku podczas beatyfikacji kard. José Saraiva Martins, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
Pierwszą współpracownicą Celiny była jej córka Jadwiga, a zgromadzenie, które rozwinęło się jesienią 1891 r. w Kętach, rosło jak na drożdżach. Jeszcze za życia założycielki powstały 22 wspólnoty.
Celina zmarła w wieku 80 lat i została pochowana w Kętach, obok zmarłej wcześniej córki.
Marcin Jakimowicz
Urodził się w 1971 roku. W Dzień Dziecka. Skończył prawo na Uniwersytecie Śląskim. Od 2004 roku jest dziennikarzem „Gościa Niedzielnego”. W 1998 roku opublikował książkę „Radykalni” – poruszające wywiady z Tomaszem Budzyńskim, Darkiem Malejonkiem, Piotrem Żyżelewiczem i Grzegorzem Wacławem „Dzikim”. Wywiady ze znanymi muzykami rockowymi, którzy przeżyli nawrócenie i publicznie przyznawali się do wiary w Boga stały się rychło bestsellerem. Od tamtej pory wydał jeszcze kilkanaście innych książek o tematyce religijnej, m.in. zbiory wywiadów „Wyjście awaryjne” i „Ciemno, czyli jasno”.