Kanonizacja Bartola Longo. Przyjął imię Brat Różaniec i został autorem najsłynniejszej nowenny świata

Zaledwie przed tygodniem rozmawiałem z księdzem, który towarzyszył odchodzącemu w hospicjum sataniście. Gdy zaproponował mu przyjęcie sakramentu, chory z ochotą się zgodził, co więcej – wyraził też chęć odmówienia po raz pierwszy (i jak się okazało, ostatni) w życiu Koronki do Bożego Miłosierdzia. Odszedł pojednany. Nie mogłem, słuchając tej poruszającej historii, nie myśleć o pewnym zbuntowanym Włochu, który właśnie zostaje ogłoszony świętym.

Nieprawdopodobną drogę przeszedł ten antyklerykał: od praktyk spirytystycznych i przyjęcia „święceń jako kapłan szatana” do umiłowania Różańca. Prawnik żyjący w latach 1841–1926, który słynął z butnych wypowiedzi wrogich Kościołowi, a przez pewien czas związany był z satanistami, jako dominikański tercjarz przyjął imię Brat Różaniec i został autorem najsłynniejszej nowenny świata.

Na śmierć i życie

Bartolo Longo urodził się 10 lutego 1841 roku w Latiano, na obcasie włoskiego buta. Podjął studia prawnicze w Lecce. To wówczas przeżył potężny kryzys wiary i zaczął występować przeciw Kościołowi. Wszedł do środowiska nieukrywającego masońskich poglądów, uważającego katolicyzm za zbiór wstecznych antynaukowych przesądów. Był to czas gwałtownego rozwoju ezoteryzmu, szukania prawdy poza objawieniem głoszonym przez Kościół. Pochłonęła go magia, wpadł w okultyzm po uszy. Nie tylko uczestniczył w seansach spirytystycznych, ale został nawet, jak sam pisał, „kapłanem szatana”. Powierzył mu swą duszę, co potwierdzał parodiowaniem sakramentów.

oceń artykuł