Itaka Kalmana Segala

Dzieje tej książki są dosłowną realizacją maksymy Habent sua fata libelli („I książki mają swoje losy”), a opisane wzruszająco i wnikliwie przez Agnieszkę Jankowską i Wiktora Gardockiego, układają się w opowieść równie dramatyczną, jak fabuła powieści. Znakomitym pomysłem jest dołączenie recenzji cenzorskich, celnie wydobywających „momenty drastyczne”, dla których niemożliwa była publikacja tego dzieła w PRL-u. Maszynopis, przekazany wraz z archiwum Zdzisława Zwoźniaka do zbiorów Biblioteki Śląskiej, ocalał i doczekał w tym roku edycji książkowej.

oceń artykuł