Trzeba żyć!

Mt 12,38-42 

Niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszów rzekli do Jezusa: «Nauczycielu, chcielibyśmy zobaczyć jakiś znak od Ciebie». Lecz On im odpowiedział: «Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza.

Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi.

Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je, ponieważ oni wskutek nawoływania Jonasza się nawrócili; a oto tu jest coś więcej niż Jonasz.

Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw temu plemieniu i potępi je; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon».

Żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza. Mt 12,39

Spoglądam na modlącego się człowieka. Klęczy parę ławek przede mną. Sędziwy, białe włosy, twarz pełna zmarszczek, rozedrgane dłonie złożone do modlitwy. Znam jego historię. Pełno w niej bruzd wyżłobionych przez cierpienie i ból spowodowany przez drugiego człowieka. Nie ma domu, nie ma rodziny, nie ma już zdrowia. Niejeden by się poddał. A on wciąż wstaje z kolan i na pytanie, skąd ma siły do życia, odpowiada: „Księże, Jezus za mnie umarł i zmartwychwstał. Czy mogło spotkać mnie coś lepszego? Trzeba żyć!”. Nie potrzeba więcej słów i znaków.