Józef i miejsce Boga

Rdz 49, 29-33; 50, 15-26

Józef powiedział do nich: „Nie bójcie się. Czyż ja jestem na miejscu Boga?” (Rdz 50, 19)

„Czyż ja jestem na miejscu Boga?” – pyta swoich braci retorycznie Józef. W głowach mężczyzn przewija się film z ich udziałem – o zazdrości, upokorzeniu, gniewie… Po tych miłosiernych, wypowiedzianych w atmosferze przebaczenia słowach być może wreszcie poczuli się tak, jakby ktoś zdjął z ich serca ciężki kamień. 

Sporo wieków później św. Paweł napisze do Rzymian, aby nie dać się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężać (Rz 12,17–21), co zapadnie mocno w pamięć nam współczesnym. Wydobyć cytowane słowa z głębin pamięci na powierzchnię dnia codziennego – to spore wyzwanie. Nie stawiać siebie w miejscu Boga, ale też nie tracić Go z oczy. „Dobrowolne i szczere przebaczenie jest wspaniałością, która odzwierciedla ogrom Bożego przebaczenia” – zwrócił uwagę we „Fratelli Tutti” Franciszek. W drobnych, ludzkich sprawach odzwierciedlać ten ogrom.