Łagodne szczyty Beskidu Sądeckiego wynurzają się z porannych mgieł, gdy do dużego białego namiotu z różnych stron zmierzają kolejni ludzie: młodsi, starsi, rodziny z wózkami. Niektórzy jeszcze zaspani, inni zdążyli już wypić kawę po porannej modlitwie z medytacją. Dźwięki muzyki dochodzą z namiotu. Ziemia lekko drga od basu i uderzeń perkusji, to znaczy – nagłośnienie jest dobre. W środku, z elegancko oświetlonej sceny, płyną słowa uwielbienia: „Tańczę ze wszystkich sił/ Pan jest pasterzem mym/ Radość rozpiera mnie/ Pan mym pasterzem jest”. Część uczestników wstaje i tańczy z rękoma w górze. Potem przychodzi czas na wyciszenie przed konferencją. „Duchu Święty, wołam: przyjdź! Bądź jak ogień w duszy mej! Bądź jak ogień w ciele mym! Rozpal mnie!” – śpiewa cały namiot.