Bracia świętego Dominika. Powstaje pierwsza dominikańska fraternia dla kapłanów diecezjalnych

Ksiądz Marcin (archidiecezja gnieźnieńska) oglądał kiedyś film z pierwszej profesji dominikanów na Służewie w Warszawie. – Była tam scena, która mnie mocno poruszyła. Bracia leżą na posadzce. Pada pytanie przełożonego, takie dość mocne: „Czego żądacie?”. A oni podnoszą lekko głowy i odpowiadają: „Miłosierdzia Bożego i waszego” – opowiada. Te słowa wróciły do niego podczas obłóczyn, kiedy ojciec prowincjał zapytał: „O co prosicie?”. – A my odpowiedzieliśmy: „O miłosierdzie Boże i wasze w rodzinie dominikańskiej” – relacjonuje duchowny. Właśnie to miłosierdzie, współczucie dla grzeszników jest mu najbliższe w charyzmacie dominikańskim. „Panie, co będzie z grzesznikami?” – martwi się w duchu ze św. Dominikiem.

Od Dominika i Jacka

Kapłani diecezjalni wpisani są w historię Zakonu Kaznodziejskiego już u źródeł. – Dominik jeszcze jako kanonik towarzyszył biskupowi Diego de Acebesowi w podróży do Danii, gdzie mieli zaaranżować małżeństwo córki króla Kastylii Alfonsa VIII z duńskim księciem. W drodze napotykali ludzi zagubionych w wierze. Ale biskup umarł i Dominik pozostał sam z rozedrganiem serca i troską, co zrobić, by ci ludzie nie pozostali osamotnieni. Z tej wrażliwości serca i troski o ludzi, którzy z tęsknoty za Bogiem ulegli herezji, powstał nasz zakon – opowiada o. Paweł Koniarek OP, odpowiedzialny za powstającą u dominikanów fraternię kapłańską.