Sprawiedliwy Pasterz

Ez 34,11-16

Będę pasł sprawiedliwie... (Ez 34,16)

Wydawać by się mogło, że fragment z 34. rozdziału księgi Ezechiela zapowiada owcom niezwykle komfortowe życie. Szukać ich będzie – gdy się zabłąkają – sam Bóg. Uwolni je z każdego uwikłania, również takiego, które przynosi ciemność i mrok. Dostaną świetne pożywienie, komfortowe warunki rozwoju, ba – ich pastwisko będzie... tłuste. Coś w rodzaju krainy mlekiem i miodem płynącej, w której nie ma ani problemów, ani... zobowiązań. A jednak ostatnie słowo tego dzisiejszego pierwszego czytania może lekko zaniepokoić. Otóż Bóg mówi, że będzie pasł... sprawiedliwie. Nie – miłosiernie, wyrozumiale, łagodnie, ale sprawiedliwie. Doskonale się składa, że w tę krainę mleka i miodu wkroczyło pojęcie sprawiedliwości. Nie tylko dlatego, że my – ludzie – mamy tendencję do wypaczania pojęć, w tym i samego miłosierdzia. Nam najczęściej sprawiedliwość źle się kojarzy i wolelibyśmy zamienić z „działaniem na korzyść”. Naszą własną korzyść. Tymczasem sprawiedliwy sędzia to ten, który nie zapewnia komfortu i wygody, ale prawdziwe szczęście. Takie, które nie jest pozorowaną poprawą warunków życia po to, żeby ktoś mógł się poczuć lepiej i wygodniej. Gdybyśmy rozumieli, czym naprawdę jest sprawiedliwość, nie mielibyśmy kłopotów z rozumieniem dlaczego Bóg prowadzi nas taką, a nie inną drogą. Może warto powrócić do pojęcia sprawiedliwości nie uciekać przed nim ze strachu?