Cicha walka o godność

Dz 28, 16-20. 30-31

Dlatego też zaprosiłem was, aby się z wami zobaczyć i rozmówić, bo dla nadziei Izraela dźwigam te kajdany. (Dz 28, 20)

Mowa uwięzionego Pawła przypomina nieco słowa Chrystusa, skierowane do sługi arcykapłana: „Jeżeli źle powiedziałem, udowodnij, co było złego. A jeżeli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz?” (J 18, 23). Trwa cicha walka o godność człowieka. Św. Paweł toczy ją w kajdanach, jak mówi: „dla nadziei Izraela”. Z nadzieją, która – jak wiemy już z Listu do Rzymian (Rz 5,5) – zawieść nie może, Paweł „przyjmuje wszystkich” (Dz 28, 20). W zamknięciu robi dokładnie tyle, ile może. A gdzieś pomiędzy wierszami jego przemowy wybrzmiewa wartość spotkania, przenikniętego kulturą słuchania. „Dla nadziei Kościoła dźwigam te kajdany…”. „Dla nadziei rodziny…”. „Dla nadziei wspólnoty...”. Wariantów tego zdania jest pewnie tyle, ilu ludzi, którzy z pokorą pragną spotkania.