Bóg bliski na wieki

1 Kor 15,6

Zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie (1 Kor 15,6)

Jezus nieustannie uniża siebie dla ludzi. Przecież po zmartwychwstaniu mógł już „rozsiąść się” wygodnie w niebie. Z dumą stwierdzić „robota wykonana” i przekazać pałeczkę Duchowi Świętemu, który miał być posłany ludziom jako zadatek (2 Kor 5,5). Jezus jednak głęboko pragnie bliskości z człowiekiem: w prawdzie, uczciwości i wzajemnym szacunku. Nie znika bez słowa, ale z troską przychodzi do ludzi, by pokazać im wypełnienie obietnicy. Po raz kolejny zniża się do ludzkiego sposobu rozumienia rzeczywistości, by podnieść ich wiarę. Jezus jest wzorem dojrzałego nauczyciela, który ma w sobie wystarczająco dużo zasobów, by wyjść naprzeciw ludzkim ograniczeniom. To wzór miłości doskonałej, która nie odrzuca tych najmniejszych, ale wobec każdego znajduje rozwiązanie na spotkanie. To zaproszenie dla nas, chrześcijan, by dotrzeć z doświadczeniem miłości do każdego.