Karol Białkowski: Być uczniem Krzyża brzmi dobrze w Wielki Piątek. Smutek, ból, męka, rany – w sam raz, by się wczuć w ten dzień, ale krzyż na co dzień nie brzmi zachęcająco. Przecież chrześcijaństwo to radość zmartwychwstania. Jak siostry Uczennice Krzyża łączą te dwie rzeczywistości?

s. Stefania Lopko CSDC: Chrześcijaństwo nie zna krzyża, który nie kończy się zmartwychwstaniem. Nie ma też zmartwychwstania bez Wielkiego Piątku. To jest jedno misterium. A tym co tę jedność czyni jest tajemnica niepojętej miłości Boga do człowieka, wręcz szaleństwo tej miłości. I dla nas wpatrywanie się w krzyż, uczenie się krzyża to uczenie się Bożej miłości. Nasza założycielka (s. Christiana Mickiewicz, przyp. red.) często powtarza, że być uczniem Krzyża to znaczy być uczniem Bożej miłości.

Czyli w nazwie zgromadzenia i wspólnoty świeckich jest jednak „gwiazdka”?