Książka Andrzeja Chwalby reklamowana jest jako pierwsze całościowe opracowanie pokazujące życie pod wojenną okupacją. Napiszmy to szczerze: jest to zadanie niewykonalne, ale Chwalba bardzo się stara. Historyk próbuje być wszędzie, ma do tego lekkie pióro, całość zatem czyta się lepiej niż dobrze. Na pewno trzeba docenić przywrócenie pamięci o tym, że nie było dwóch okupantów, lecz czterech. Oprócz Niemców i Rosjan okupantami byli bowiem także Słowacy i Litwini. Słowacja zajęła obszary Spiszu i Orawy, które kontrolowała przez cały okres wojny, Litwa zaś jedynie przez kilka miesięcy zajmowała Wileńszczyznę. Obydwie okupacje gubią się w pamięci wobec terroru III Rzeszy i ZSRR – słowacka nie prześladowała Polaków, a litewska była zbyt krótka, by pokazać swoje prawdziwe zamiary.