Kierunek: poganie

Dz 18,1-8

A kiedy się sprzeciwiali i bluźnili (…) powiedział do nich: "Od tej chwili pójdę do pogan". (Dz 18, 6)

To moment przełomowy. Paweł, który pierwotnie „oddał się wyłącznie nauczaniu i udowadniał Żydom, że Jezus jest Mesjaszem” zostaje odtrącony. Na własnej skórze boleśnie doświadcza, co znaczą profetyczne słowa Janowego prologu: „A swoi Go nie przyjęli”.

Odtąd pójdę do pogan – to przełomowe zdanie w nauczaniu tego, który skrupulatnie zachowywał najmniejsze przepisy Prawa, chłonął słowa proroków, nocami czytał midrasze, kochał duszne, spalone słońcem Jeruszalaim i najświętsze miejsce świata: gigantyczną stojącą na wzgórzu Moria świątynię. „Wszyscy Żydzi znają moje życie – opowiadał – Od początku upływało ono wśród mego narodu w Jerozolimie. Żyłem według zasad najsurowszego stronnictwa naszej religii jako faryzeusz”.

Teraz zdecydował się na ryzykowny krok: ruszył do pogan. Szaweł, który jeszcze niedawno „wdychał grozę i wydychał śmierć” (to określenie Jose Prado Floresa) po latach na spotkaniu organizacyjnym apostołów rozkładając mapę Europy miał prawo rzucić: „Panowie, wy zajmijcie się Jerozolimą” i zaznaczywszy flamastrem całą południową Europę dodać: „A ja biorę resztę…”.

oceń artykuł