Wizja szokująca

Kiedyś, mając bodaj pięć lat, Anna Katarzyna Emmerich odmawiała Skład Apostolski. Przy słowach „Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi”, ujrzała coś w rodzaju obrazów, przedstawiających Boże dzieło stworzenia, które właśnie rozważała. „Widziałam upadek aniołów, stworzenie świata i raju, Adama i Ewy, oraz ich grzeszny upadek” – wspominała później. Podobnych widzeń miała wiele, bardzo wyrazistych. Być może porównałaby to do kina, gdyby nie fakt, że o kinie nikt wtedy jeszcze nie słyszał – była druga połowa XVIII wieku. Dziewczynka nie uważała swoich doświadczeń za coś nadzwyczajnego. „Sądziłam, że każdy człowiek widzi to tak samo, jak wszystkie inne przedmioty, i dlatego też opowiadałam o tym śmiało rodzicom, rodzeństwu i przyjaciółkom”. Porównywała te wizje do „książki z obrazkami”. Nie traktowała tej „książki” jak wykładnię prawdy. „W sprawach duchowych wierzyłam jedynie w to, co Pan Bóg objawił i przez Kościół Swój święty do wierzenia podaje” – deklarowała. W przyszłości okaże się, że jej doświadczenia są szczególnym przywilejem, a spisane potem wizje pomogą wielu ludziom we wzrastaniu w wierze. Dotyczy to szczególnie opisu męki Chrystusa.