Krzyż Pański z Heleną

Zadął, ile sił w płucach. Tak głośno, że aż podskoczyłem. Potężny dźwięk poskręcanego szofaru przedarł się przez zgiełk wyprażonej słońcem Jerozolimy. Stałem pod Ścianą Płaczu, otoczony przez tłum skupiony wokół trzynastoletniego chłopca, który z przymocowanym do czoła skórzanym pudełeczkiem tefilin i zwojem Tory pod pachą świętował bar micwę.

Od wieków wzrok trzech religii monoteistycznych skupiony jest na tej tętniącej życiem starówce. Na zaledwie 4 kilometrach kwadratowych znajdują się najważniejsze miejsca dla wyznawców trzech religii: ruiny jedynej świątyni Izraela, najświętszego miejsca Żydów, Golgota i bazylika Grobu Pańskiego, serce chrześcijaństwa, oraz meczet Al-Aksa – arabska duma miasta, miejsce, z którego, jak wierzą muzułmanie, Mahomet został porwany do nieba. A wszystko to mieści się na wzgórzu Moria, na które wspinał się Abraham, by wyciągnąć nóż nad Izaakiem, i na ziemi, z której, jak piszą rabini, Bóg zaczerpnął glinę, by ulepić pierwszego człowieka. Uff! Sporo jak na tak niewielki teren…

To tu grupa pracująca na zlecenie cesarzowej Heleny miała dokopać się do najcenniejszej relikwii chrześcijaństwa. Zanim powędrujemy wąziutkimi uliczkami Jerozolimy, zapraszam na espresso w stolicy Italii.

oceń artykuł