Co z upadłymi?

Żył w bardzo niespokojnych czasach. Prześladowania chrześcijan przez cesarza Decjusza spowodowały, że przez pewien czas musiał ukrywać się w pobliżu miasta. Prześladowania te zrodziły poważny problem duszpasterski: co począć z tymi, którzy zastraszeni, wyparli się swojej wiary? Odrzucić? Przyjąć z powrotem na łono Kościoła? Konflikt doprowadził nawet do schizmy.

Biskup Cyprian stanowczo odrzucił roszczenia tych, którzy domagali się natychmiastowego przyłączenia „upadłych” do społeczności wiernych. W piśmie De lapsis (O upadłych), wysłanym do wiernych w Rzymie, ubolewał nad odejściem w czasie prześladowania tak wielu braci od wiary, ale jednocześnie wyraźnie zaznaczył, że „ci, którzy złożyli ofiarę, i ci, którzy złożyli ofiarę kadzielną”, muszą, choć się nawrócili, odbyć surową, odpowiednią do ich przewinień, pokutę.

14 września 258 r., w czasach prześladowania Waleriana, Cyprian został ścięty w pobliżu Kartaginy.