Młody książę Filip Faramund de Burbon, jego siostra oraz przyjaciele i poplecznicy zostali przedstawieni jako postacie posągowe.

Sakra królewska była wówczas sakramentem i aż do epoki renesansu nikt przy zdrowych zmysłach nie ważył się czyhać na życie króla, a samo występowanie przeciwko jego władzy uważano za świętokradztwo.

Raspail pokazuje, iż opisywanie niektórych wydarzeń powszechnie znanych z historii może przybierać posmak sensacji. Niestety, akcja powieści kończy się w najlepszym miejscu, z którego mogłaby rozwinąć się wciągająca historia z gatunku political fiction.