In vitro? Nie, dziękuję

Przedstawiamy rodziny, które szukają innych rozwiązań i postanowiły podzielić się swoim świadectwem. Tylko jedna para zdecydowała się na ujawnienie nazwiska i pokazanie twarzy. To wskazuje, jak bardzo intymny i trudny to problem.

* Bóg mówi szeptem - Był taki moment, że mój organizm stanął ze mną do walki – opowiada Aleksandra. – Myślałam: albo ja, albo moje ciało. Ale ciało nie chce jej słuchać.


* Ewa czekała na Adama Ewę denerwuje, jak ktoś mówi o „posiadaniu dziecka”. - Ten zwrot nosi w sobie piętno konsumpcjonizmu - uważa.


* Poczęcie poza instrukcją - Ta procedura medyczna tak zamąciła mój umysł, że przez cały czas myślałam tylko, kiedy zajdę w ciążę - wspomina Adriana. Nie umiała patrzeć na rodziców kilkorga dzieci bez zazdrości. To było błędne koło.

oceń artykuł