Szafa polityczna

Nie, to nie znaczy, że te kobiety kłamią albo się mylą. Skoro mówią, że nie mają co na siebie włożyć, to widać nie mają. Ale przecież w końcu coś wkładają, bo raczej rzadko zdarza się, żeby jakaś pani paradowała po ulicy w stroju Ewy. Pewnie te panie nie są zadowolone z tego, co włożyły, ale jednak wybrały w końcu coś z tego, czego nie miały do włożenia. Pytanie więc, co zdecydowało o wyborze niezadowalającej bordowej spódnicy i beznadziejnego czarnego żakietu, a nie tej fatalnej sukienki i debilnego kapelusza. Bo coś przecież zadecydowało. Żakiet okazał się lepszy od sukienki, beznadziejne wygrało z debilnym. Zawsze coś tam człowiek wybierze, gdy musi. Konieczność to często dobra rzecz.

Pytanie, czy mamy podobną konieczność, gdy stoimy przed szafą pełną polityków i jak zwykle nie mamy na kogo głosować. A nie mamy na kogo, bo ten głupi, ten dziobaty, ten krawat ma źle dobrany, a ten jest nawet fajny, ale jego dziadek należał do Koła Gospodyń Wiejskich. Ten cynik, ten pijak, świnia i krwiopijca, ten ateista, a ten składa rączki w kościele i do Komunii lata. Ten z kolei do Komunii lata całe już nie był. A tamten całe lata wysługiwał się komunie. A ten jest świetny, tylko że nie kandyduje. Zresztą wszyscy kradną.

Myślą Państwo pewnie, że teraz powiem: „Nie! Są na świecie politycy, którzy nie zabijają, nie kradną, nie cudzołożą, nie kłamią, nie piją” i coś tam jeszcze. Mają Państwo rację – powiem to: są tacy politycy. Na cmentarzu. Wszyscy inni mają jakieś wady, nabyte drogą popełnienia przez prarodziców grzechu pierworodnego. To nikogo nie usprawiedliwia, ale na szczęście rzadko kto ma wszystkie wady naraz i nawet między draniami jest różnica. Ci, którzy stosują zasadę „cel uświęca środki”, przynajmniej cel mają święty. Bo wielu teraz takich, co i środki, i cel mają paskudny. I jedni, i drudzy są fatalni, ale jednak jedni są lepsi od drugich, bo drudzy są gorsi od jednych.

Bierz co dają
Zwierzę się Państwu: ja nie miałbym na kogo głosować, nawet gdybym sam kandydował. Ale poszedłbym do wyborów i oddałbym głos na siebie, choć z dużą niechęcią, a nawet z obrzydzeniem. No bo czy można zaufać takiemu człowiekowi? Ja już tyle razy wykręciłem sobie i innym takie numery. A ile ja już sobie i innym naobiecywałem! Że będę taki, że siaki, że to zrobię, a tamtego zaprzestanę. I co? Spytajcie mojej żony. Albo lepiej nie pytajcie.