Anna Walentynowicz odznaczona

Rzecznik odznaczył A. Walentynowicz za to, że „od początku swej drogi związkowej walczyła o niezależność i demokrację wewnątrzzwiązkową”. Laureatka pracowała w Stoczni Gdańskiej od 1950 r. jako spawacz i operator urządzeń dźwigowych. Już w latach 70. organizowała niezależny ruch związkowy, jawnie kolportowała bibułę, pisała artykuły do „Robotnika Wybrzeża”.

W 1978 r. była jedną z założycielek Wolnych Związków Zawodowych. Za tę działalność była represjonowana przez komunistów poprzez rewizje, nieustanną inwigilację, aresztowania na 48 godzin, czy przymusowe przeniesienia w pracy. Jej bezprawne, na kilka miesięcy przed emeryturą, zwolnienie z pracy w sierpniu 1980 r. było bezpośrednim powodem rozpoczęcia strajku w Stoczni Gdańskiej.

Doprowadził on do powstania NSZZ „Solidarność”. Walentynowicz była członkini Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej. W stanie wojennym była internowana. Odeszła ze związku w latach 80., główne ze względu na krytykę polityki Lecha Wałęsy. Osią sporu stały się podejrzenia wobec Wałęsy o współpracę z SB.