Zmarł Józef Szajna

Trzech wybitnych, awangardowych artystów w II połowie XX wieku sprawiło, że polski teatr cieszył się na świecie wielką renomą. Te trzy wielkie indywidualności to Tadeusz Kantor, Jerzy Grotowski i Józef Szajna. W swych artystycznych poszukiwaniach wykreowali nowy typ teatru, w którym wielką rolę pełniła sceno-grafia, rekwizyt i wizja reżyserska. Szajna odszedł jako ostatni z wielkiej trójki.

Zadebiutował w latach 60. ub. roku, od razu wywołując skandale. Jego wizje artystyczne były często niezrozumiałe dla szerokiej publiczności. Stworzył osobistą formułę, zwaną przez specjalistów „teatrem narracji plastycznej” albo „teatrem wizji”. Główny akcent w jego przedstawieniach był położony na ekspresję wizualną.

Maniera Szajny nie była jednak pustą grą formalną, wynikała z przekonania o degradacji sztuki i wartości estetycznych, których dokonała wojna. Bo Szajna należał do pokolenia dotkniętego przez wojnę. Był więź-niem obozów koncentracyjnych w Auschwitz i Buchenwaldzie. Jego największe inscenizacje łączył motyw niewiary w cywilizację, z której na scenie pozostawały tylko szczątki i śmieci.